طراحی سیستم راهگاهی یکی از متغیرهای مهم در ریختهگری قطعات چدن نشکن به روش افزودن منیزیم در راهگاه است. در این
پژوهش از یک سیستم راهگاهی جدید (بر اساس نظریه سرعت بحرانی) برای ریختهگری قطعات نمونه استفاده شد. اثر سه شاخص
حاللیت منیزیم (مقادیر 73/7 و 70/7 و 70/7 درصد) و ارتفاع محفظه واکنش (مقادیر 37 ،30 و 07 میلیمتر) و اثر استفاده از
مبرد بر ریزساختار و نحوه تشکیل گرافیت در موقعیتهای مختلف قطعه نسبت به سیستم راهگاهی مورد بررسی قرار گرفت.
مشاهدات میکروسکوپ نوری نشان داد که شرایط مطلوب برای تعداد بیشتر گرافیتها در واحد سطح (ندول کانت بیشتر) و توزیع
یکنواختتر آن در سرتاسر قطعه، مربوط به شاخص حاللیت منیزیم 73/7 درصد و ارتفاع محفظه واکنش 37 میلیمتر است. با
افزایش ارتفاع محفظه واکنش، میزان کرویشدن و تعداد گرافیتها در یک میلیمتر مربع کاهش یافت. همچنین هر چه قدر،
سرعت سرد شدن قطعه باالتر باشد، تعداد گرافیتها در یک میلیمتر مربع بیشتر میشود.